บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก มิถุนายน, 2018

เพื่อนเอย !! #ทีมหมูป่าอะคาเดมี่

รูปภาพ
           มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ทำให้เราได้มาพบกัน  !! เพื่อนเอย  มีคนอีกตั้งหลายล้านคนบนโลกใบนี้  แต่อะไรหนอที่ทำให้เรา ได้มีโอกาสมาพานพบ   ได้มีโอกาสทำความรู้จัก   ได้มีโอกาสดีๆ มีช่วงเวลาที่ต้องทำกิจกรรมร่วมกัน เขาว่ากันว่า  ความเป็นทีมของนักกีฬานั้น  จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากคนในทีมไม่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุข  ไม่เคยผ่านความยากลำบาก  อดหลับอดนอนมาด้วยกัน  แม้บางช่วงเวลาอาจทำให้เราต้อง “อดทน”    มากขึ้นกว่าเดิม  อด   ต่อสิ่งที่อยากได้  แต่ไม่ได้ ทน    ต่อสิ่งที่ไม่อยากได้  แต่ทำให้เราต้องทนอยู่             ก็ในห้วงเวลาแห่งความเลวร้ายเช่นนี้  พวกเราจะไม่แลเห็นน้ำใจต่อกันได้อย่างไร  พวกเราจะไม่รักกันมากยิ่งขึ้น และสามัคคีกลมเกลียวกันได้อย่างไร “เพื่อนเอย” อดทนหน่อยนะ  น้ำใจที่หลั่งไหลเข้ามาช่วยเหลือจากทุกสารทิศ  ทุกคนต่าง “สู้”  ไม่ยอมท้อถอย เหมือนกัน ...

ชนะได้.. แต่ไม่จำเป็นต้องชนะทุกครั้ง !!

รูปภาพ
" รู้ "  ไม่จำเป็นต้องพูด     "คนฉลาด "   ไม่จำเป็นต้องแสดงภูมิรู้ตลอดเวลา .....  คนจะเป็นยอดคนได้ ต้อง 'นิ่ง  หยุด ยอม ' ให้เป็น   มีแม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้ วันหนึ่ง..... แม่ทัพออกรบผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง  เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติดว่า  "  เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ " แม่ทัพไม่เชื่อจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วย ปรากฎว่า   เจ้าของบ้านแพ้ ทั้ง 3 กระดาน   แม่ทัพหัวเราะ   “ 555 แกเอาป้ายลงได้แล้ว”       แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความดีใจ ไม่นาน......     แม่ทัพรบชนะกลับมา  ผ่านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้าย แขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม   แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน   และท้าดวลอีก ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน   แม่ทัพประหลาดใจมาก   ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไร ???? เจ้าของบ้านตอบว่า "ครั้งก่อนท่านมีภาระกิจออกรบ  ...

สิ่งที่เรียกว่า "โอกาส"

รูปภาพ
        ที่เมืองหนึ่งของประเทศกรีก เคยมีรูปปั้นแกะสลักตั้งอยู่ใจกลางเมือง ปัจจุบันรูปปั้นนี้ไม่เหลือแม้แต่ซาก แต่แผ่นจารึกที่บรรยายเกี่ยวกับรูปปั้นยังคงเหลืออยู่ คำบรรยายเขียนไว้ในรูปแบบการสนทนาระหว่างรูปปั้นกับคนที่เดินผ่านไปมา “รูปปั้นเอ๋ย ท่านชื่ออะไร” “ ฉันชื่อโอกาส ” “ใครเป็นคนสร้างท่านขึ้นมา” “ ช่างแกะสลักชื่อ ลีชีบัส ” “เหตุใดท่านจึงยืนเขย่งเท้า” “ เพื่อบ่งบอกว่าฉันอยู่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม ” “แล้วเหตุใดที่เท้าของท่านจึงมีปีก” “ เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ” “แต่เหตุใดผมด้านหน้าของท่านจึงยาวเช่นนี้” “ ก็เพื่อให้คนที่พบฉัน จะได้จับฉวยไว้ได้ง่าย” “แล้วเหตุใดศีรษะด้านหลังของท่านจึงล้าน ไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียว” “ ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า เมื่อฉันผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะจับฉันได้ใหม่ ”  โอกาส จึงเร้าเตือนเราทุกคนว่า “อย่ามาต่อว่าฉัน ว่าฉันไม่เคยมาเยี่ยมกราย เพราะบ่อยครั้งเหลือเกินที่ฉันมาเคาะประตู แต่เธอกลับไม่อยู่บ้าน ทุกวันฉันยืนรออยู่ที่หน้าบ้านเธอ เรียกให้เธอตื่น ให้ขยันขันแข็ง ให้รีบตัดสินใจ ให้ลงมือ...